خاکسترسرخ

شعر زیبای مثل هیچکس ازمریم حیدرزاده

مث اون موج صبوری که وفاداره به دریا

تو مهی مثل حقیقت مهربونی مث رویا

چه قدر تازه و پاکی مث یاسای تو باغچه

مث اون دیوان حافظ که نشسته لب طاقچه

تو مث اون گل سرخی که گذاشتم لای دفتر

مث اون حرفی که ناگفته می مونه دم آخر

تو مث بارون عشقی روی تنهایی شاعر

تو همون آبی که رسمه بریزن پشت مسافر

مث برق دو تا چشمی توی یک قاب شکسته

مث پرواز واسه قلبی که یکی بالاشو 
بسته

مث اون مهمون خوبی که میآد آخر هفته

مث اون حرفی که از یاد دل و پنجره رفته

مث پاییزی ولیکن پری از گل های پونه

مث اون قولی که دادی گفتی یادش نمی مونه

تو مث چشمه آبی واسه تشنه تو بیابون

تو مث یه آشنا تو غربت واسه یه عاشق مجنون

 ادامه‌ی خواندن→

باز من ديوانه ام مستم
باز می لرزد دلم دستم
باز گويی در جهان ديگری هستم
های!نخراشی به غفلت گونه ام را تيغ
های!نپريشی صفایِ زلفکم را ٬دست
آبرويم را نريزی دل! ای نخورده مست
لحظه ی ديدار نزديک است خاکسترسرخ]]>

اونــــايـــي هستــــن کــــه ايـــن جمـــله رو ميشنـــوند:
“عيــــــب نــــداره،
باهـــــم درستـــــش ميکنيــــم” خاکسترسرخ]]>

خاکسترسرخ]]>